09 sep Hoge toppen vangen veel wind: middels sturing en samenwerking de Mont Blanc beklimmen
Intermedius heeft zowel in 2018 als in 2019 succesvol een medewerker op de top van de Mont Blanc (4810m) ‘gezet’. In 2018 was de eer aan Robin Dorsman (en recent in 2019 heeft Thijs Jonker succesvol de top bedwongen – red.). Hoewel Intermedius geen consultancybureau is op het gebied van klimexpedities, zijn wij gespecialiseerd in het beter laten presteren van organisaties. Daarbij zijn visie, strategie, vertaling naar operatie / executie, governance en communicatie belangrijke factoren. Deze komen allemaal samen in strategisch portfoliomanagement.
VOORBEREIDING: MANAGEMENT EN OPERATIE SAMENWERKEN
In dit kader past de beklimming van de Mont Blanc ook. Hierbij gelden dezelfde factoren: visie, strategie, vertaling naar operatie / executie, governance en communicatie.
Met mijn jarenlange ervaring als bergwandelaar en racefietser wilde ik een keer letterlijk en figuurlijk grenzen verzetten. De Mont Blanc beklimmen leek mij wel wat, aangezien deze ‘relatief’ makkelijk en veilig is. Ik melde mij aan bij een bedrijf dat hierin gespecialiseerd is, en hulp kon bieden bij voorbereiding en training. Kortom, de randvoorwaarden werden meegegeven en op een coachende manier werd je aangemoedigd je training waar nodig aan te passen danwel te intensiveren (lees: communicatie in de vorm van opbouwende feedback om de uitvoering te verbeteren waar mogelijk!). Dat betekende dus dat zowel het ‘management’, de leiding van de expeditie, en ik als deelnemer, de operatie, voortdurend in contact waren om al het nodige te doen om het doel te bereiken, waar ik voor gekozen had. Met een goede conditie begon ik, met 3 andere teamgenoten (uitvoerders) aan de expeditie. Taken, rollen en verantwoordelijkheden waren vanaf begin af aan duidelijk. De expeditieleider trainde je in het effectief omgaan met expeditiemateriaal, verschillende klim- en valtechnieken en hoe je elkaar kunt helpen. De belangrijkste ‘les’ was echter dat je vooral eerlijk moet zijn hoe je je voelt en wat je kunt. Want juist op basis van openheid en vertrouwen, kunnen eerder gestelde doelen op een bepaalde manier wel of niet worden gehaald.
UITVOERING: DE KLIM
Tijdens de 2e inklimtocht deed zich een interessant fenomeen voor. Eén van de deelnemers liep steeds moeizamer (lees: de uitvoering ging niet meer voorspoedig), waarop de expeditieleider het management) informeerde naar de stand van zaken. Na enige tijd bleek echter dat dit teamlid wegens blessures nauwelijks verder kon. Daarop nam de leiding verantwoordelijkheid door te besluiten dat dit teamlid niet verder mee mocht en zou worden opgehaald door een helikopter. Hoewel dit uiteraard vervelend is, was deze deelnemer deels ‘schuldig’ omdat hij niet open was geweest over zijn fysieke gesteldheid. Een goede leider zal dan verantwoordelijkheid nemen en een noodzakelijk besluit nemen.
Vervolgens werd begonnen aan de beklimming van de Mont Blanc, waar we in totaal 3 dagen over zouden. Iedere dag had een eindpunt, oftewel einddoel, waarbij de expeditieleiding (management) de route aangaf en attendeerde op mogelijke risico’s. Verder gaf de leiding je vertrouwen en vrijheid om op je eigen manier en tempo het doel te bereiken. Vanwege teamgeest en betrokkenheid werd één groep gevormd. Een interessant leiderschapsprincipe dat werd toegepast, was het volgende: de snelste, beste klimmer MOEST van het ‘management’ achteraan lopen, zodat diegene anderen zo nodig kon helpen en het tempo van de groep niet forceerde. Op gezette tijden vond overleg plaats tussen de expeditieleiding (management) en de deelnemers (operatie) over de planning, fysieke en mentale gesteldheid en succeskans. Dit zorgde ervoor dat iedereen voortdurend op de hoogte was van elkaar wat de bedoeling was en wat er voor nodig was om het doel gezamenlijk te bereiken. Uiteindelijk werd de top bereikt, met zeer veel voldoening, trots en teamgeest!
AFRONDEN: DE AFDALING
Tijdens de afdaling van de top van de Mont Blanc (de borging van het project) gebeurde er nog iets kenmerkends dat effectieve communicatie tussen management en operatie weergeeft. Als beste, snelste klimmer van de deelnemers MOEST ik van de expeditieleiding in de afdaling voorop lopen, en dus het ‘spoor maken’ en anderen wijzen op mogelijke risico’s. Op een zeker moment liep ik steeds meer verkrampt en verstijfd naar beneden. De expeditieleiding zag dit en gaf op doortastende wijze aan dat ik als het ware ‘dansend’ mijn voeten stevig moest neerzetten. Een zeer nuttige tip! Ik was nieuwsgierig geworden naar hoe het ‘management’ dit kon zien en wat ze zouden doen als ik bijvoorbeeld zou zijn gevallen. Toen werd misschien wel het meest mooie antwoord gegeven door een leider: ‘ik kijk voortdurend naar de manier van voortbewegen en communiceren van deelnemers (uitvoering), waarbij ik op cruciale momenten op basis van kennis en ervaring aangeef wat te doen. Mocht een deelnemer aan de ene kant van de berg naar beneden vallen, dan laat ik me aan het touw aan de andere kant naar beneden vallen, zodat we in evenwicht blijven en we gezamenlijk weer boven kunnen komen’.
OM OVER NA TE DENKEN
Twee vragen om over na te denken: hoe communiceer en handel jij als manager constructief met medewerkers? En hoe communiceer en handel jij als medewerker effectief met management?
